ନିକଟରେ କଂଗ୍ରେସ ସାଂସଦ ଅଭିଷେକ ସାଙ୍ଗଭି ଏକ ବାଣିଜ୍ୟିକ ସଭାରେ ମାନବ ଅଧିକାର ହତ୍ୟାକାରୀ ରୂପେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଚିହ୍ନିତ ଆମେରିକାର ଜଣେ ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କୁ ‘ଭାରତରତ୍ନ’ ପ୍ରଦାନପାଇଁ ଦାବୀ କରିଥିବା ସୂଚାଇ ଦିଏ ଯେ କଂଗ୍ରେସ ଦଳରେ ବୋଧହୁଏ ‘ଭାରତର ରତ୍ନ’ ହେବାପାଇଁ କେହି ଯୋଗ୍ୟତମ ବ୍ୟକ୍ତି ନାହାନ୍ତି । ତେଣୁ ଭାରତର ଏଭଳି ମର୍ଯାଦାଜନକ ସମ୍ମାନପାଇଁ ଭାରତ ବାହାରର ଏକ ଇର୍ଷାଳୁ ଓ ହିଂସ୍ରୁକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଶାସନ କ୍ଷମତାରେ ଥିବା କଂଗ୍ରେସ ଦଳର ପୂର୍ବତନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ସାଂସଦ ମୁଖପାତ୍ର ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବା ଯେତିକି ଲଜ୍ଜାଜନକ, ସେତିକ ପୂଜ୍ୟପୂଜା ପ୍ରତି ଅସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ।
କିଛିମାସ ପୂର୍ବରୁ ଭାରତର କେତେକ ରାଜନୈତିକ ଦଳ ନିଜର ତୁଙ୍ଗ ନେତାଙ୍କୁ ଏହି ସମ୍ମାନ ଦେବାପାଇଁ ଦାବୀ କରିଥିଲେ । ଏହି ଦାବୀ ପଛରେ ନିଜ ନେତାଙ୍କର ସଂଘୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ର ଭାରତବର୍ଷର ବିକାଶପାଇଁ ବିଶେଷ ଅବଦାନ ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ନିଜ ନିଜ ରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ପାରିବାପଣିଆ ଦେଖେଇବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କେତେକ ରାଜନେତା ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦିତା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ।
ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇପାରେ ଯେ, ଓଡ଼ିଶାରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ‘ଭାରତ ରତ୍ନ’ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନପାଇଁ ଦାବୀ କରାଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏ ଦାବୀରେ ଜୀବନ ନ ଥିଲା । ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଚାପ ପ୍ରୟୋଗ କରି ଦାବୀ ହାସଲ କରିବା କଳା ଆମ ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ଜଣାନାହିଁ । ଆମେ କେବଳ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଥାଉ ଭାଗ୍ୟ ଉପରେ । ବୋଧହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଓଡ଼ିଶାରେ ଜନ୍ମିତ ବରପୁତ୍ରଙ୍କ ନାମ ଭାରତବର୍ଷର ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠାରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିନାହିଁ ।
ଆଜି ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ, ସତରେ କ’ଣ ଭାରତରତ୍ନ ହେବାପାଇଁ ସ୍ୱାଭିମାନୀ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପ୍ରତୀକ ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଯୋଗ୍ୟତା ନାହିଁ? ସେ କ’ଣ ତାମିଲ ଅଭିନେତା ଏମ୍.ଜି. ରାମଚନ୍ଦ୍ରନ ଓ ପୂର୍ବତନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସ୍ୱର୍ଗତ ରାଜୀବ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱଠାରୁ ବହୁ ନିମ୍ନରେ! ଜୀବନବ୍ୟାପୀ ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଜୁବାବୁ କ’ଣ ପରାଧୀନ ଭାରତକୁ ଏକ ସ୍ୱାଧୀନ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ସଂଘୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ର ଗଠନ କରିବାରେ କୌଣସି ଭୂମିକା ନେଇ ନ ଥିଲେ? ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତବର୍ଷର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ସୁରକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ତାଙ୍କର କ’ଣ କିଛି ଅବଦାନ ନ ଥିଲା? ଇଂରେଜ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ବୋଝ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଇଥିବା ଏହି ଭାରତବର୍ଷର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶପାଇଁ କ’ଣ ଆମର ପ୍ରିୟ ବିଜୁବାବୁ କିଛି କରି ନ ଥିଲେ? ବିଶ୍ୱଦୃଷ୍ଟିରେ ଭାରତର ପାରିବାପଣିଆକୁ ଜାହିର କରିବାରେ କ’ଣ ତାଙ୍କର କୌଣସି ଭୂମିକା ନ ଥିଲା? ଯଦି ନ ଥିଲା, ତେବେ ଆମେ ସବୁ ଯାହା ତାଙ୍କ ବିଷୟରେ ପଢ଼ୁଛୁ ଓ ଶୁଣୁଛୁ ତାହା କ’ଣ ମିଛ?
ଓଡ଼ଆ ଜାତିର ଜନନାୟକ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ହେଉଛନ୍ତି ଭାରତମାତାର ଏପରି ଏକ ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ, ଯିଏ ଦେଶର ସମ୍ମାନକୁ ବିଶ୍ୱସ୍ତରରେ ସମୃଦ୍ଧ କରାଇପାରିଥିଲେ । ଭାରତର ତତ୍କାଳୀନ ବଡ଼ଲାଟ ଲର୍ଡ ୱେଭେଲଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ବିମାନ ଚାଳକ ଭଳି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ପଦବୀରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ; ଏହାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ତତ୍କାଳୀନ ଯୁବ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣ, ଅଶୋକ ମେହେଟ୍ଟା, ଅରୁଣା ଆସିଫଅଲ୍ଲୀ, ଅଚ୍ୟୁତ ପଟ୍ଟବର୍ଦ୍ଧନ, ରାମମନୋହର ଲୋହିଆ, ସୁଚେତା କୃପାଳିନୀ, ଛୋଟୁଭାଇ ପୁରାନିକ୍ ଭଳି ଅନେକ ନେତାଙ୍କୁ ଗୁପ୍ତରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରୁ ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ନେଇ ପହଞ୍ଚାଇବା ସହିତ ଗୁପ୍ତ ତଥ୍ୟ, ଅର୍ଥ ଓ କାଗଜପତ୍ର ପଠାଉଥିଲେ । ସରକାରୀ ଚାକିରିରେ ଥାଇ ସରକାରଙ୍କ ଯାନରେ ସରକାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏଭଳି ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ବୋଧହୁଏ ତତ୍କାଳୀନ ସମୟରେ ଏକମାତ୍ର ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ବିଜୁବାବୁ । ଶେଷରେ ଧରାପଡି ୨୩ ଜାନୁଆରୀ ୧୯୪୩ ଠାରୁ ୧୯୪୫ ମସିହା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୨ ବର୍ଷ ଲାହୋର ଜେଲରେ ବନ୍ଦୀ ହେଲେ ।
କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ପରବର୍ତ୍ତୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କେବଳ ଇତିହାସ ପାଲଟିନାହିଁ, ବରଂ ଲୋକ ପ୍ରବାଦରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି । ଯଦି ସେ ଦୁଃସାହସ କରି ନ ଥାନ୍ତେ, ତେବେ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇପାରି ନ ଥାନ୍ତା, ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀର ଆଜି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପାକିସ୍ତାନ କବଳରେ ଥାଆନ୍ତା । ଭାରତ-ଚୀନ୍ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବ ହିମାଳୟର ବରଫାବୃତ ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଶିଖରରେ ଲଢ଼େଇ କରୁଥିବା ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟଗଣ ଗୁଳିଗୋଳା ଓ ଖାଦ୍ୟାଭାବଜନିତ ମୃତ୍ୟୁଲାଭ କରିଥା’ନ୍ତେ । ଏହି ଭୂଖଣ୍ଡ ଚୀନ୍ ଅଧିକାରରେ ଥା’ନ୍ତା ।
୧୯୪୮ ମସିହାରେ ତତ୍କାଳୀନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଣ୍ଡିତ ନେହେରୁଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ଡଚ୍ ସୈନ୍ୟବାହିନୀ ଘେରକୁ ଭେଦକରି, ନିଜ ଜୀବନକୁ ବିପନ୍ନ କରି ବିଜୁବାବୁ ସେଦିନ ତାଙ୍କ ନିଜସ୍ୱ ଡାକୋଟା ବିମାନରେ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ମୁକ୍ତିବାହିନୀ ନେତା ସୁକର୍ଣ୍ଣଙ୍କ ଘନିଷ୍ଠ ସହଯୋଗୀ ମହମ୍ମଦ ହଟ୍ଟା ଓ ଶାହାରିଅରଙ୍କୁ ଯେପରି ଦିଲ୍ଲୀକୁ ଉଡ଼ାଇ ଆଣିଥିଲେ, ସେଥିରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଯେ, ଏପରି ଦୁଃସାହସିକ ଅଭିଯାନରେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଯିଏ ସହଯୋଗୀ ପାଇଲଟ ଭାବେ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଯାତ୍ରା କରିଥିଲେ, ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଅନ୍ୟତମ ଦୁଃସାହାସିକା ନାରୀ ବିଜୁବାବୁଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଶ୍ରୀମତୀ ଜ୍ଞାନ ପଟ୍ଟନାୟକ । ଇଣ୍ଡୋନେସିଆର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଜୁବାବୁଙ୍କର ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଅବାନପାଇଁ ସେ ଦେଶର ସରକାର ତାଙ୍କୁ ନାଗରିକତ୍ୱ ସହିତ ‘ଭୂମିପୁତ୍ର’ ଉପାଧିରେ ଭୂଷିତ କରିଥିଲେ । ବିଜୁବାବୁଙ୍କର ଏହି ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟ କ’ଣ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ସମ୍ମୁଖରେ ଭାରତବର୍ଷକୁ ସମ୍ମାନିତ କରି ନ ଥିଲା?
ସେହିପରି, ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ଫାଶୀବାଦର ପ୍ରବକ୍ତା ହିଟ୍ଲରମୁସୋଲିନ-ତୁଜୋଙ୍କ ସାମରିକ ମେଣ୍ଟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସୋଭିଏତ୍ ରୁଷ୍ ପକ୍ଷରୁ ଯେଉଁ ଯୁଗାନ୍ତକାରୀ ରକ୍ତକ୍ଷୟୀ ସଂଗ୍ରାମ ହୋଇଥିଲା, ସେହି ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଜୁବାବୁଙ୍କ ସହାୟତାକୁ ସମ୍ମାନ ବୋକୁ ଯାଇ ୧୯୯୫ ମସିହାରେ ଋଷିଆ ତାଙ୍କୁ ‘ଜୁବୁଲି ପଦକ’ ଓ ‘ବୀନ୍ତାଙ୍ଗ୍ ଯଶ ଉତ୍ତମା’ ଉପାଧି ପ୍ରଦାନ କରି ସମ୍ମାନିତ କରିଥିଲେ । ଏପରି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଖ୍ୟାତି ସମ୍ମାନ ଓ ଭାବମୂର୍ତ୍ତିର କେତେଜଣ ଭାରତୀୟ ରାଜନେତାମାନଙ୍କର ଥିଲା, ତାହା ସମସ୍ତେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏହିଭଳି ଅନେକ ଅନେକ…ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ରଖିଯାଇଛନ୍ତି ବିଜୁବାବୁ । ଯାହାର କିଛିଟା ଝଲକ ଆମ ଦୃଷ୍ଟିରେ ପଡିଛି ।
ଲାହୋର ଜେଲରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପରେ ଓଡ଼ିଶା ରାଜନୀତିରେ ପ୍ରବେଶ କରି ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଶାସକ ନିର୍ମାଣର ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କଲେ ମହତାବଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ କରାଇ । ଯାହା ମହତାବଙ୍କ ରଚିତ ‘Beginning of the End’ ପୁସ୍ତକରୁ ଜଣାପଡ଼େ ।
ଏକ ସଂଘୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ୱାର୍ଥ ରଖିବାପାଇଁ ଆଞ୍ଚଳିକ ଦଳ ଭାବେ ଉକ୍ରଳ କଂଗ୍ରେସ ଗଠନ କରିବା, ଜରୁରୀ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ବିରୋଧ କରି କାରାବରଣ କରିବା ପରେ ଜୟପ୍ରକାଶଙ୍କ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ସାମିଲ ହୋଇ ଜନତାପାର୍ଟି ଗଠନରେ ଓ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଅବସ୍ଥାରେ ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଜନତା ଦଳ ଗଠନରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରି ଭାରତୀୟ ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ତାଙ୍କର ଭୂମିକା ଥିଲା ଅନନ୍ୟ, ଅତୁଳନୀୟ ।
ତେବେ ଏହା ପୂର୍ବରୁ ସ୍ୱାଭିମାନୀ ପୁରୁଷ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଆଧୁନିକ ଶିଳ୍ପରେ ସମୃଦ୍ଧ କରିବାପାଇଁ ଗଠନ କଲେ ‘ବି.ପଟ୍ଟନାୟକ ଆଣ୍ଡ ଆମ୍ପାନୀ’ ୧୯୪୪ରେ । ଏହାପରେ ବିଭିନ୍ନ କମ୍ପାନୀ, ଯଥା-କଳିଙ୍ଗ ଟ୍ୟୁବ୍ସ, କଳିଙ୍ଗ ଇଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରିଜ, କଳିଙ୍ଗ ଏୟାରଲାଇନ୍ସ , କଳିଙ୍ଗ ରେଫ୍ରଜରେସନ, କଳିଙ୍ଗ ପବ୍ଲିକେସନ, କଳିଙ୍ଗ ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ ଇତ୍ୟାଦି ଗଠନ କଲେ । ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ଯେ କଳା ଓ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରିୟ ଓ ଏହାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇଜାଣେ, ତାହା ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କଠାରେ ପ୍ରମାଣିତ କରିବାପାଇଁ ଜାତିସଂଘ ଆନୁକୂଲ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ବୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କୁ ସମ୍ମାନିତ କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ ଐତିହାସିକ “କଳିଙ୍ଗ ପୁରସ୍କାର” । ଅତୀତର ବଣିକ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ବ୍ୟବସାୟପାଇଁ ସାମୁଦ୍ରିକ ପଥ ଉପଯୋଗ ନିମନ୍ତେ ରାଜ୍ୟ ରାଜକୋଷରୁ ୧୯ କୋଟି ଟଙ୍କା ବ୍ୟୟରେ ପାରାଦ୍ୱୀପ ବନ୍ଦର ସ୍ଥାପନ ସହିତ , ଖଣିଜ ପଥର ସୁପରିବହନପାଇଁ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍ ରାଜପଥର ନିର୍ମାଣ ମଧ୍ୟ କରାଇଥିଲେ । ଟାଙ୍ଗରାଭୂଇଁ ଚୌଦ୍ୱାର ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳର ଓଡ଼ିଶା ଟେକ୍ସଟାଇଲ ମିଲ୍ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କଳିଙ୍ଗନଗର ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳରେ ମେସ୍କୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେତେସବୁ ଶିଳ୍ପ ସଂସ୍ଥା ଗଢ଼ିଉଠିଛି କିମ୍ବା ଗଢ଼ି ଉଠିଥିଲା, ତାହା ପଛରେ ଥିଲା ଏହି ମହାନ୍ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦୂରଦୃଷ୍ଟି ।
ସାମଗ୍ରିକ ଭାବେ କହିବାକୁ ଗଲେ ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ଅନ୍ୟତମ ମହାରଥୀ ଶ୍ରୀ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କର ନଭସ୍ପର୍ଶୀ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଏତେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ଯେ, ଯାହାପାଇଁ ‘ଭୂମିପୁତ୍ର’, ‘ରାଷ୍ଟ୍ରିୟ ଜୁବୁଲି ମେଡାଲ’ ଓ ‘ବୀନ୍ତାଙ୍ଗ ଯଶ ଉତ୍ତମା’ ପରି ଉପାଧିଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଆଂଶିକ ପରିମାପକ ହେବ ସିନା; ଏହାଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କର ସାମଗ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟାୟନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ଚଳିତ ଶତାବ୍ଦୀର ଆଉ କେତେ ଦଶନ୍ଧି ପରେ ଆମର ଯୁବପିଢ଼ି ପ୍ରାୟ ସହଜରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ ନାହିଁ ଯେ, ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଦ୍ୱିତୀୟ ଦଶକରେ ଏପରି ମଣିଷଟିଏ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲା, ଯିଏ ସ୍ୱାଭିମାନୀ ଓ ଆତ୍ମପ୍ରତ୍ୟୟର ଭିତ୍ତିଭୂମି ଉପରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ମହାଭାରତର କର୍ଣ୍ଣ ପରି “ଦୈବାୟଭଂ କୁଳେ ଜନ୍ମ ମଦାୟ•ମ୍ ଚ ପୌରୁଷଂ” ନୀତିରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ସମ୍ମୁଖରେ ପୁରୁଷାକାରର ସାର୍ଥକ ପରିଚୟ ଦେଇଥିଲା । ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରାଜନୀତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ କଂଗ୍ରେସ ଦଳରୁ । ମାତ୍ର ଏହି ଦଳ ତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ବୋରେ ପଛଘୁଞ୍ଚା ଦେଉଛି । ବିଜୁଙ୍କ ନାମନେଇ ରାଜନୀତି କରୁଥବା । ଓଡ଼ିଆଗଣ ମଧ୍ୟ ଏ ଦିଗରେ ଉଦାସୀନ । ସତେ ଯେପରି ସେ କେବଳ ଓଡ଼ିଶାର, ଓଡ଼ିଆଙ୍କର । ସେ ଭାରତର କିମ୍ବା ବିଶ୍ୱର ନୁହନ୍ତି? ଏକ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସଂଘୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଆମେ ବିଗତ ୬୦ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ପାଇଥିବା ଏକମାତ୍ର ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନକୁ ରାଷ୍ଟ୍ରବ୍ୟାପୀ ସମ୍ମାନ ଦେବାଭଳି ଭିତ୍ତିଭୂମିଟିଏ ତିଆରି କରିପାରୁନାହୁଁ- ଏହା କ’ଣ ଆମ କାପୁରୁଷ ପଣିଆ ନୁହେଁ କି?
ସମସ୍ତ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ହେଉଛନ୍ତି ‘ଭାରତରତ୍ନ’ପାଇଁ ଏପରି ଏକ ଉପଯୁକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ, ଯାହାଙ୍କୁ ଆମ ଦେଶ ‘ଭାରତରତ୍ନ’ ଉପାଧି ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ କେବଳ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ରାଜନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ‘ଭାରତ ରତ୍ନ’ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉନାହିଁ ।
ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ କହିବାକୁ ଗଲେ, କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ବିଜୁବାବୁଙ୍କୁ ‘ଭାରତରତ୍ନ’ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ବା ନ କରନ୍ତୁ, ସମଗ୍ର ଦେଶବାସୀଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଭାରତମାତାର ଅନ୍ୟତମ ରତ୍ନ ଭାବେ ସେ କାଳକାଳକୁ ଯେ ମନେ ରହିବେ, ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।
